โปรดเกล้าฯ ให้เข้าเฝ้าถวายพระพร
เมื่อ พ.ศ. 2507 หลวงพ่อได้รับนิมนต์เข้าไปสวดพระพุทธมนต์ในพระบรมมหาราชวัง
เมื่อเสร็จแล้วก็ออกจากวัง มีตำรวจชั้นผู้ใหญ่ขับรถตามมา พอทันก็ถามว่า
"หลวงพ่อเงินใช่ไหม?"
"ใช่"
"หยุดก่อน"
"อาตมาทำผิดอะไร?"
"ไม่ผิดอะไรหรอก
แต่ในหลวงมีรับสั่งให้หลวงพ่อเข้าเฝ้าเป็นการส่วนพระองค์"
"ไม่ดีหรอก
อาตมากระเร่อกะร่าเข้าไปจะแลดูรุ่มร่าม ตะกี้พระองค์ท่านก็พบ
อาตมาไม่เห็นว่าจะนิมนต์"
"ทรงระลึกได้ว่าใช่หลวงพ่อเงินหรือเปล่า
พอแน่พระทัยก็รับสั่งให้กระผมมานิมนต์"
"กราบทูลท่านได้ไหมว่า
จะขอเฝ้าภายหลังในโอกาสหน้า"
"ขอความเมตตาจากพระเดชพระคุณเถิด
รับสั่งให้กระผมมานิมนต์หลวงพ่อ ถ้าพบหลวงพ่อแล้วนิมนต์เข้าไปเฝ้าไม่ได้
กระผมจะกราบทูลยังไง กระผมจะเสียผู้เสียคนคราวนี้เอง หลวงพ่อนึกว่าเมตตากระผมเถิด"
หลวงพ่อสงสารนายตำรวจผู้นั้น
จึงยอมกลับไปเฝ้าในหลวง เมื่อทอดพระเนตรเห็นหลวงพ่อแล้ว ก็ทรงดีพระทัยมาก
เสด็จเข้ามาประทับใกล้ๆ กราบนมัสการหลวงพ่อ
แล้วก็ทรงยื่นพระหัตถ์ทั้งสองมากุมมือหลวงพ่อไว้ ตรัสว่า
"ได้ยินชื่อเสียงมานานแล้ว
อยากพบหลวงพ่อ อยากรู้จักตัวหลวงพ่อมานานแล้ว"
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ก็ทรงกราบหลวงพ่อ
ทรงเรียกว่า "หลวงพ่อ" เหมือนประชาชนทั้งหลาย
นี่คือพระราชจริยาวัตรของพระบรมโพธิสัตว์ต่อพระโพธิสัตว์
ผู้อุบัติมาบำเพ็ญบารมีเป็นที่พึ่งแก่สัตว์โลกทั้งหลาย ได้พบแล้วสนทนาวิสาสะกัน.
พระเจ้าอยู่หัวคือพระบรมโพธิสัตว์
หลวงพ่อเงิน คือพระโพธิสัตว์
อุบัติมาบำเพ็ญพระทศบารมี
(โปรดติดตามตอนต่อไป)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น